μιά ενδιαφέρουσα εποχή γιά όλους μας!!!

Η Ρωμαική αυτοκρατορία γνώρισε την ανάπτυξη και την ακμή της όταν οι ρωμαίοι ήταν απλά καλοί στρατιώτες.

Πειθαρχημένοι , με αξίες , με αρχές και επικεντρωμένοι πάντα στους στόχους τους.

Η παρακμή και η κατάρευση της Ρώμης επήλθε όταν αυτοί οι ίδιοι έγιναν προύχοντες, κοιλαράδες, συγκλητικοί και αποχαυνωμένοι πολίτες, εκμεταλλευτές των σκλάβων, μαθημένοι να ζουν στην χλιδή και στην καλοπέραση.

Το ιστορικό αυτό παράδειγμα είναι πολύ ενδιαφέρον γιά να βρούμε κάποιες ομοιότητες με το σήμερα αλλά και να κάνουμε κάποιες σκέψεις γιά την εποχή μας.

Δεν είμαστε αγανακτισμένοι , είμαστε αποφασισμένοι να χτίσουμε την Νέα Ελλάδα ( σημείωμα του 2011 αλλά πάντα επίκαιρο)

Δεν είμαστε αγανακτισμένοι , είμαστε αποφασισμένοι να χτίσουμε την Νέα Ελλάδα

Δεν είμαστε ούτε η γενιά του μεταπολέμου ούτε αυτή του «πολυτεχνείου».Το 1974 κάποιοι είμασταν παιδιά και οι υπόλοιποι ήταν τα παιδιά των δεκαετιών του 80 και του 90.

Εμείς που γιά όλους αυτούς τους κατέχοντες την εξουσία της χώρας μας τα τελευταία σαράντα χρόνια απλά τους ακολουθούσαμε με «μύθους».

Γιά καποιες γενιές που ανεδειξαν δυναμικούς πολιτικούς της δημοκρατίας και του σοσιαλισμου.

Αλλά η αλήθεια είναι ότι όλοι οι πολιτικοί αυτής της περιόδου αποδείχθηκαν ανίκανοι , άχρηστοι και φορείς απλά ψηφοθηρικής λογικής και πρακτικής.

Γιά κάποιους που είχαν όραμα την ελευθερία και την αγάπη στον άνθρωπο. Αλλά η αλήθεια είναι οτι ήταν η ελευθερία των μεγαλοεργολάβων και των τηλεοπτικών τηλεαστέρων. Η αγάπη δε υπήρχε παρά μόνο ως λατρεία του ρουσφετιού ως μοχλού ελέγχου των πολιτών.

Γιά κάποιους που ενδιαφέροταν για τον πολιτικό πολιτισμό και την σταθερότητα. Αλλά η αλήθεια είναι ότι σταθερότητα υπάρχει μόνο στα κέρδη των ληστοτραπεζών που ακόμα και τώρα το 2011 αδιάντροπα ανακοινώνουν κέρδη και αρπάζουν τα δισεκατομύρια ευρώ των πολιτών γιά στήριξη τους! ( βέβαια τώρα το 2017 η σταθερότητα έγινε απόλυτη καταστροφή)

Γιά κάποιους που ενδιαφέροταν γιά την νεολαία. Αλλά η αλήθεια είναι ότι οδήγησαν τους νέους σε ωχαδερφισμό, συμφεροντολογική λογική και σε αδιέξοδο διαχρονικά.

Γιά κάποιους που φρόντιζαν γιά την εθνικά περήφανη Ελλάδα. Αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν κέρδισαν επί σαράντα χρόνια καμμία εθνική υπόθεση και αντίθετα έκαναν την πατρίδα μας περίγελο του κάθε...βαρβάρου.

Γιά κάποιος που πρόσφεραν ανάπτυξη και πρόοδο. Αλλά η αλήθεια είναι οτι έστησαν τις απάτες του αιώνα με χρηματιστήρια φούσκες, ρεμούλες και μίζες σε κάθε προμήθεια του δημοσίου.

Ολοι αυτοί ειναι οι πολιτικοί που κυβερνούν διαχρονικά την Ελλάδα μας.

Ως εδώ λοιπόν αναντικατάστατοι πολιτικοί και κομματα της μεταπολίτευσης. Εμείς που μεγαλώσαμε μέσα στο περιβάλλον δυσοδίας που δημιουργήσατε δεν είμαστε απλά αγανακτισμένοι αλλά απαιτούμε να φύγετε όλοι. Να σταματήσουν ανεπάγγελτοι , άεργοι και γόνοι πολιτικών οικογενειών να μας εξουσιάζουν.

Απαιτούμε μία Νέα Ελλάδα με άφθαρτα υλικά!
Μία πατρίδα που θα τιμωρήσει όσους μας οδήγησαν σε αδιέξοδο! Που θα χτιστεί με γνώμονα ότι καλό είναι οτι οφελεί τους Ελληνες πολίτες και όχι τα πολυποίκιλα συμφέροντα.

Αυτή την Νέα Ελλάδα θέλουμε και θα την δημιουργήσουμε σαρώνοντας το ανήθικο κατεστημένο δεκατιών «μύθων».

( ήταν ελπίδα μου το 2011 αλλά 6 χρόνια μετά φοβάμαι ότι η δεν υπάρχει ελπίδα...)

τι σημαίνει τράπεζα; τραπεζίτες; εμείς σταματήσαμε να έχουμε εδώ και πολλές δεκαετίες!

Ο τελευταίος τραπεζίτης στην Ελλάδα υπήρξε στα μέσα της δεκαετίας του 70. Ηταν τότε που ο αείμνηστος Καψάσκης μετά από μία εξαιρετική επαγγελματική πορεία σε ΗΠΑ ήρθε και δημιούργησε την νέα και καινοτομική ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.

 

Ηταν τότε που πρώτος ο Καραμανλής και αργότερα συνεχιστές Παπανδρεου κλπ αποφάσισαν ότι σε μία ελεύθερη αγορά οι τράπεζες πρέπει να είναι δημόσιοι οργανισμοί . Ετσι είτε έκαναν κρατικοποιήσεις , βλέπε περίπτωση Εμπορικής Τράπεζας που εμείς πλήρωσαμε δισεκεκατομύρια μετά ως αποζημίωση με αποφάσεις ευρωπαικών δικαστηρίων είτε δημιουργόντας “τραπεζίτες” από τα πολιτικά κυκλώματα. Μεσα σε αυτό το περιβάλλον άγριας δύσης βρέθηκαν και καποιοι κληρονόμοι αξιόλογων τραπεζιτών , βλέπε Τράπεζα Καλαμών και μετά Πίστεως και παπούς Κωστόπουλος που απλά ενσωματώθηκαν στο σύστημα.

 

Ας μη σχολιάσω την στρατηγική εγκλήματος που εξέτρεψε του ρόλου τους του πιστωτικούς συνεταιρισμούς και τους έκανε συνεταιριστικές τράπεζες βάζοντας ξυπόλητους στα αγκάθια. Ο κάθε παράγοντας της περιφέρειας την είδε κάτι ως Ροτσιλντ και στο τέλος τίναξαν τις τοπικές μπάγκες στον αέρα.

 

Ολοι τους δε σε αγαστεί συνεργασία με τα πολιτικά κόμματα που κυβερνούσαν άρχισαν μια βαλκανική εκστρατεία που τελικά θύμησε περισότερο την φαρσοκωμωδία της ταινίας “βαλκανιζατέρ”.

 

Ενοείται ότι ολες οι τράπεζες πλακωθήκαν στην δημιουργία θυγατρικών από ακίνητα μέχρι πληροφορική αλλα και ότι αλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Η αιτία πολύ απλή μέσα από ένα πολυδαίδαλο ομιλικό σύστημα δομη να κάνουν τρελά παιχνίδια. Τα οποία δυστυχώς ξεχάστηκαν κιόλας. Ποιός θυμάται πχ ότι η εταιρία λήζινγκ της Εμπορικής Τράπεζας έκλεισε σε μία νύχτα γιατί είχε ως κύριο πελάτη ληζινγκ ένα όμιλο παροχής υπηρεσιών αισθητικής και αδυνατίσματος. Ποιός θυμάται ότι οι πολιτικοί κατέστραψαν την τράπεζα του Μετοχικού Ταμείου Στρατού και μαζί μ αυτήν και τα μερίσματα των αποστράτων;

 

Οι βασικές αρχές λειτουργίας μίας τράπεζας στην Ελλάδα μετατράπηκαν σε σύμπλεγμα στήριξης κομματικών και άλλων υποχρεώσεων.

 

Μάλιστα όποιος τολμούσε να μην υποταχθεί στις αρχές αυτές με μαφιόζικες μεθόδους φρόντιζαν να γίνει το αποπαίδι του συστήματος.

 

Ας μη πούμε γιά την Τράπεζα της Ελλάδος. Η κεντρική μας τράπεζα έμοιαζε σαν ανέκδοτο στο ρόλο της εποπτείας των εμπορικών τραπεζών.

Ετσι γιά να τα λέμε με το ονομά τους , η Ελλάδα υπήρξε χώρα χωρίς τράπεζες και τραπεζίτες!