Είναι στιγμές που φαντάζουν τα όρια του νου μας εμπόδια στο να κάνουμε κινήσεις που μοιάζουν κάτι από όνειρο ή όραμα.
Αυτές οι στιγμές είναι όταν νιώθουμε βαρύδια τα οποία είναι πλέον μέρος του εαυτού μας να μας εμποδίζουν γιά το διαφορετικό , την υπέρβαση , την καινούρια οπτική στα βήματα που νιώθουμε ότι είναι προς νέες άγνωστες κατευθύνσεις. Εκείνες που θυμίζουν γλυκά όνειρα ή παθιασμένα οράματα.
Το ασυνείδητο μας ναναι γεμάτο ορμή και η λογική να είναι ο μοχλός συνειδητής στασιμότητας ή αργοπορείας.
Μας πνίγει η ανάγκη να υπάρξουμε στην καθημερινότητα και σκοτώνει την τόλμη της επανάστασης του ασυνείδητου.
Εκείνες τις στιγμές που κάποια πράγματα μοιάζουν αδύνατα η μακριά από εμάς κοντά στους θεούς αν και αυτούς τους καλούμε μέσα μας και συνυπάρχουν κάθε στιγμή μας.
Εκείνη η χαμένη γνώση ότι είναι δυνατόν να γίνει πραγματικότητα ότι μοιάζει τόσο δύσκολο, τόσο ανυπόφορο, τόσο βαρύ να το σηκώσει ο νους μας.
Να κάνουμε πραγματικότητα το αδύνατο γιατί αυτή είναι η πιό τιμημένη θυσία στον δημιουργό της ανθρώπινης φύσης. Το αδύνατο είναι η αρμονία των ορίων που έχουμε βάλει με αυτά που δεν μπορούμε να τα φανταστούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου