η επιτυχία στο πανεπιστήμιο ή η συνέχιση της προσπάθειας εκτός ακαδημαικού χώρου είναι απλά περίοδος γυμνασίων και μάθησης

Σήμερα βγήκαν τα αποτελέσματα της εισαγωγής στα ακαδημαικά ιδρύματα των αποφοίτων λυκείου. Κύματα ενθουσιασμού , περισότερο θα έλεγα στους γονείς, δικαιολογημένα απόλυτα εξαιτίας της τρομακτικής πίεσης που δέχονται οι έφηβοι γιά να περάσουν σε κάποια πανεπιστημιακή σχολή.

Είναι πράγματι σημαντικές οι επιτυχίες με την λογική της επίτευξης ενός στόχου γιά τον οποίο έχουν αφιερώσει σημαντικό μέρος από την ζωή τους.

Είναι όμως το διαβατήριο γιά την ζωή και την επιτυχία; Εδώ μάλλον θα εκφράσω ίσως την αιρετική άποψη μονολεκτικά όχι. Είναι οι πανεπιστημιακές σπουδές το κλειδί γιά να εργαστεί και να ευτυχήσει ο κάθε νέος; Σαφώς όχι. Είναι αιτίες είναι πολλές, από την γενική κρίση μέχρι την ακόμα και τώρα αποσύνδεση των πανεπιστημιακών σπουδών από την κοινωνία.

Και προς τι ο ενθουσιασμός λοιπόν των επιτυχόντων; Ναι είναι δικαιολογημένος αν τα παιδιά θεωρήσουν τις σπουδές τους ως περίοδο πνευματικής γυμναστικής, μάθησης και εμπειρίας στην έρευνα και απόκτηση νέας γνώσης. Ως ευκαιρία να διευρύνουν τον ορίζοντα του νου τους με νέες παραστάσεις ακόμα και με την εξειδίκευση στο πεδίο που θα φοιτούν.

Βέβαια το ίδιο είναι και γιά τους "αποτυχόντες", εξάλλου πολλές φορές η μη εισοδός τους μπορεί να οφείλεται απλά και μόνο ότι δεν αρκέστηκαν να μπουν σε κάποιο τμήμα αλλά ρομαντικά επιμένουν στα όνειρα τους γιά την ζωή.

Μαζί με τις ευχές μας λοιπόν σε όλα τα παιδιά ας δώσουμε και μία συμβουλή ; να μελετάτε και να ερευνάτε την γνώση, κριτικά και σφαιρικά , να προσπαθείτε να διαμορφώσετε με βάση τις νέες γνώσεις καλύτερες επιλογές ζωής και φυσικά να μένετε πιστοί σε καλές αρχές.!

ΥΓ και γιά να προλάβω πονηρές σκέψεις ο γιός μου είχε περάσει πρώτος σε όλη την Ελλάδα στην μοναδική του επιλογή και μάλιστα ένιωσε την πικρία του μικροαστισμού να μη αναφερθεί από τα τοπικά μέσα ενημέρωσης....αρα υπήρξα και εγώ πανηγυρίζων :)

ένα γράμμα στην Κύπρο που αγάπησα.....

Ηταν εκείνο το Φθινόπωρο του 71 όταν κάπως σαν σε ταινία το τζιπ μας οδηγούσε από το αεροδρόμιο στην Λευκωσία. Και εγώ παιδάκι σαν να μπαίνουμε κρυφά στο φρούριο γιά να φυλάξουμε την υπαρξή του. Η λέξη ΕΛΔΥΚ ήταν ο προορισμός γιά τον πατέρα και γιά μένα δύο παιδικά χρόνια στην Κύπρο που αγάπησα.

Αλλη Ελλάδα, διαφορετική από την επαρχία στην Μακεδονία, πιο φωτεινή αλλά και πιό περίεργη. Εξάλλου έβλεπα συχνά τις κόκκινες σημαίες αλλά και αφουγκραζόμουν το φρέσκο αίμα της θυσίας του αγώνα γιά την λευτεριά από την αποικιοκρατία. Αυτό που είχε χυθεί χωρίς οικονομία για την Ενωση και την γαλανόλευκη με το σταυρό σημαία.

Μερες έντασης, ενας παπάς που ήταν και αρχηγός σε κράτος, αλλοι αγωνιούσαν γιατί δεν ήξεραν πως η αγάπη τους για την μητέρα πατρίδα έγινε ένα πανί με ένα χάρτη της κύπρου και δάφνες.

Οι καιροί ήταν πονηροί αλλά οι κοινωνία αυτών που είχαν μάθει να φυλάνε θερμοπύλες έμοιαζε να ζει στον κόσμο της. Εκτόνωση μπορεί να είχαν όταν πανηγύριζαν στα γήπεδα με τις ομάδες που αγαπούσαν την Ελλάδα. Νεοι που ένιωθαν το καθήκον να τους προστάζει να είναι συνέχεια σε μιά πίεση τρελή...

Ηρθε εκείνο το φθινόπωρο, πικρό όπως οι παιδικες φιλίες που κόπηκαν , όπως το δάκρυ της διαίσθησης του πρώτου νεκρού του επόμενου καλοκαιριού. Ο  αποχαιρετισμός ήταν χωρισμός και τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο ξανά...

Το καλοκαίρι 1974 πέθανε η κύπρος που αγάπησα, έμεινε μία άλλη ανάπηρη και γεμάτη με αίμα Ηρώων. Γιά μένα ήταν πλέον αλλιώτηκη η ζωή μου, το πάθος μου , η οργή γιά το άδικο, η αγάπη ομως πάντα ίδια....

15 Ιουλίου 2016 ένα πραξικόπημα στην Τουρκία χωρίς όνομα και κατεύθυνση! τι περιμένουμε τις επόμενες μέρες;

Από χθες βλέπουμε να εξελισεται ένα τουλάχιστον περίεργο πραξικόπημα στην Τουρκία! ΅Ενα στρατιωτικό πραξικόπημα χωρίς επικεφαλής, ένα πραξικόπημα που ξεκίνησε πριν καλά καλά νυχτώση μέσα σε μποτιλιαρισμένες πόλεις, ένα πραξικόπημα χωρίς εμφανή πολιτικό σκοπό και προσανατολισμό εκτός από το να πέσει ο Ερντογάν!!

O Eρντογάν ένας ηγέτης που επί 14 χρονια κυβερνά στην ουσία χωρίς αντίπαλο. Με έξυπνες κινήσεις έδωσε θρησκευτικές ελευθερίες, σεβάστηκε τις παραδόσεις. Ανέπτυξε την τουρκική οικονομία. Διαχειρίστηκε πολύ πιο έξυπνα τον διεθνή ρόλο της Τουρκίας φέρνοντας την μέλος στους G20. Εδωσε κύρος και προοπτική σε μεγάλες ομάδες πολιτών της χώρας.Μη ξεχνάμε έδιωξε μέχρι και το ΔΝΤ.

Κυρίως έκανε μία τεράστια κοινωνική και πολιτική ανατροπή . Αποδόμησε τον "θεικό" και εθναρχικό ρολο του Κεμάλ Αττατούρκ φτάνοντας στο σημείο να τον ανταγωνιστή ώς ο νέος αναμορφωτής της χώρας του.

Ολα αυτά είναι εξαιρετικά σημαντικά και σίγουρα δημιουργούν μία νέα κατάσταση στην γείτονα χώρα καθώς δημιουργήθηκε και είναι σε εξέλιξη μία νέα τουρκία.

Και ξαφνικά αφού επιβίωσε του πρώτου κύματος εναντίον του απο δικαστικούς και αστυνομικούς ελισόμενος εξαιρετικά και εξουδεταιρόνοντας τον αντίπαλο και πρώην σύμμαχο του Γκιουλέν ,τωρα βρέθηκε μπροστά σε ένα πραξικόπημα....
Ενα πραξικόπημα που παραμένει ερωτηματικό αν ήταν απο Κεμαλιστές ή οπαδούς του Γκιουλέν..

Φαίνεται ότι κερδίζει και αυτή την μάχη, ακόμα και αν έχει ερωτηματικά η οργάνωση του πραξικοπήματος στα όρια της οπερέτας εντούτοις βλέπουμε ότι υπάρχουν νεκροί , βία , βομβαρδισμοί και σίγουρα μία πολύ σοβαρή και επικίνδυνη κατάσταση...

Ηδη ξεκίνησαν  οι διώξεις σε χιλιάδες στρατιωτικούς και δικαστικούς...

Τι θα κάνει όμως ο νικητής Ερντογάν την επόμενη μέρα...

Δύσκολο να γίνουν εκτιμήσεις αλλά σίγουρα θα κινηθεί πιό επιθετικά στην ενίσχυση του ρόλου της τουρκίας...

Ας λάβουμε ώς παράμετρο ότι αυτό το πλήθος οπαδών και αστυνομικών δημιουργεί μία ιδιόμορφη Ερντογανική πολιτικοφυλακή στην τουρκία που φαίνεται θα κυριαρχεί για χρόνια ....

Το μέγαλο του στοίχημα όμως θα είναι πάλι η οικονομία, αν συνεχιστεί η ανάπτυξη, με οποιοδήποτε ελιγμους ο Ερντογανισμός θα είναι ο νεος Κεμαλισμός