Σήμερα βγήκαν τα αποτελέσματα της εισαγωγής στα ακαδημαικά ιδρύματα των αποφοίτων λυκείου. Κύματα ενθουσιασμού , περισότερο θα έλεγα στους γονείς, δικαιολογημένα απόλυτα εξαιτίας της τρομακτικής πίεσης που δέχονται οι έφηβοι γιά να περάσουν σε κάποια πανεπιστημιακή σχολή.
Είναι πράγματι σημαντικές οι επιτυχίες με την λογική της επίτευξης ενός στόχου γιά τον οποίο έχουν αφιερώσει σημαντικό μέρος από την ζωή τους.
Είναι όμως το διαβατήριο γιά την ζωή και την επιτυχία; Εδώ μάλλον θα εκφράσω ίσως την αιρετική άποψη μονολεκτικά όχι. Είναι οι πανεπιστημιακές σπουδές το κλειδί γιά να εργαστεί και να ευτυχήσει ο κάθε νέος; Σαφώς όχι. Είναι αιτίες είναι πολλές, από την γενική κρίση μέχρι την ακόμα και τώρα αποσύνδεση των πανεπιστημιακών σπουδών από την κοινωνία.
Και προς τι ο ενθουσιασμός λοιπόν των επιτυχόντων; Ναι είναι δικαιολογημένος αν τα παιδιά θεωρήσουν τις σπουδές τους ως περίοδο πνευματικής γυμναστικής, μάθησης και εμπειρίας στην έρευνα και απόκτηση νέας γνώσης. Ως ευκαιρία να διευρύνουν τον ορίζοντα του νου τους με νέες παραστάσεις ακόμα και με την εξειδίκευση στο πεδίο που θα φοιτούν.
Βέβαια το ίδιο είναι και γιά τους "αποτυχόντες", εξάλλου πολλές φορές η μη εισοδός τους μπορεί να οφείλεται απλά και μόνο ότι δεν αρκέστηκαν να μπουν σε κάποιο τμήμα αλλά ρομαντικά επιμένουν στα όνειρα τους γιά την ζωή.
Μαζί με τις ευχές μας λοιπόν σε όλα τα παιδιά ας δώσουμε και μία συμβουλή ; να μελετάτε και να ερευνάτε την γνώση, κριτικά και σφαιρικά , να προσπαθείτε να διαμορφώσετε με βάση τις νέες γνώσεις καλύτερες επιλογές ζωής και φυσικά να μένετε πιστοί σε καλές αρχές.!
ΥΓ και γιά να προλάβω πονηρές σκέψεις ο γιός μου είχε περάσει πρώτος σε όλη την Ελλάδα στην μοναδική του επιλογή και μάλιστα ένιωσε την πικρία του μικροαστισμού να μη αναφερθεί από τα τοπικά μέσα ενημέρωσης....αρα υπήρξα και εγώ πανηγυρίζων :)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου