Τρικάρηνος Όφις: Ελληνες 2018 σταθερά σε ιστορική άγνοια και εγκληματική αδιαφορία!

Τι δεν γνωρίζουμε απο την ιστορία μας!

Το τρόπαιο νίκης της ναυμαχίας της Σαλαμίνας και της μάχης των Πλαταιών αφιερωμένο απο τις 31 πόλεις στους Δελφους στον Απόλλωνα βρίσκεται δίπλα στο Μπλέ Τζαμί και το Τοπ Καπί! 

Βρέθηκε εκεί μετα από την Ρώμη καθώς ο Μεγάλος Κωνσταντίνος το μετέφερε στην νέα πρωτεύουσα.

Τώρα είναι μία απλή μικρη αναφορά ανάμεσα σε μεγαλειώδη κτιριακά μνημεία .....

Ας διαβάσουμε την ιστορία του γιά να στεναχωρηθούμε και να προβληματιστούμε

Το μνημείο κατασκευάστηκε την άνοιξη του 478 π.Χ., μερικούς μήνες μετά την ήττα των Περσών στη μάχη των Πλαταιών τον Αύγουστο του 479 π.Χ. από τον συνασπισμό των ελληνικών πόλεων κρατών και τοποθετήθηκε στον ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς. Ήταν το ένα από τα δύο γνωστά αναθήματα, στα οποία χαράχτηκαν τα ονόματα των 31 πόλεων, που συμμετείχαν στον συνασπισμό εναντίον των Περσών, με το άλλο να είναι το άγαλμα του Ολυμπίου Διός (πριν το χρυσελεφάντινο) το οποίο δεν διασώζεται πλέον, και είναι πιθανό πως υπήρξε και ένα τρίτο ανάθημα με τις χαράξεις των πόλεων με το άγαλμα του Ποσειδώνα στην περιοχή του Ισθμού της Κορίνθου το οποίο περιείχε μια παρόμοια αφιέρωση.]Υπήρχαν μικρές διαφορές με κάποιες πόλεις που κατονομάζονται στο μνημείο των Δελφών (Θεσπιείς, Ερετριείς, Λευκάς, Σίφνος) το οποίο θεωρείται και το αρχικό, οι οποίες, όμως, δεν αναφέρονται στο μνημείο της Ολυμπίας.

Ηρόδοτος και ο Θουκυδίδης κάνουν μνεία του τρίποδα ως σύμπλεγμα φιδιών που τυλίγονταν το ένα γύρω από το άλλο σχηματίζοντας το κύριο σώμα της στήλης καταλήγοντας σε τρία κεφάλια.

Κατά τις μαρτυρίες του Γάλλου περιηγητή Πέτρου Γύλλιου ο οποίος βρίσκονταν στην Κωνσταντινούπολη από το 1544 έως το 1547, η στήλη μεταφέρθηκε από τους Δελφούς στην Κωνσταντινούπολη με διάταγμα του Ρωμαίου αυτοκράτορα Κωνσταντίνου κατά την περίοδο 336-337 μ.Χ., κατά την επέκταση και καλλωπισμό της αρχαίας πόλης του Βυζαντίου πάνω στην οποία χτίστηκε η Κωνσταντινούπολη. Η στήλη τοποθετήθηκε στην περιοχή του Ιπποδρόμου όπου βρισκόταν μαζί με πλήθος άλλων μνημείων τα οποία ο Κωνσταντίνος μετέφερε από διάφορες περιοχές της αυτοκρατορίας και έφερε στην πόλη. Αναφορές στους διάφορους δελφικούς τρίποδες που βρίσκονταν στον ιππόδρομο κάνουν και ο Ευσέβιος της Καισαρείας και ο Σωκράτης Σχολαστικός ο οποίος αναφέρεται στον τρίποδα ως ὁ σεμνὸς τρίπους, καθώς και ο ιστορικός του 5ου αιώνα Ζώσιμος και ο λόγιος του 14ου αιώνα Νικηφόρος Κάλλιστος.]

Κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής περιόδου υπάρχουν διάφορα έργα τα οποία κάνουν πιθανές αναφορές στο μνημείο, όπως οι Παραστάσεις Σύντομοι Χρονικαί έργο του 8ου/9ου αιώνα στο οποίο αναφέρεται μνημείο με το επίγραμμα των Μήδων (τῶν Μήδων τοῦ ἐλεγείου), καθώς και το σύγγραμμα Πάτρια Κωνσταντινουπόλεως του 11ου αιώνα όπου γίνεται αναφορά στον δελφικό τρίποδα και τις επιγραφές του. Από τον 15ο αιώνα και έπειτα κυκλοφόρησε η φήμη πως ο Τρικάρηνος Όφις ήταν κάποτε συντριβάνι. Ο Ιταλός οδοιπόρος του 15ου αιώνα Κριστόφορο Μπουοντελμόντι επισκέφτηκε την Κωνσταντινούπολη την δεκαετία του 1420 και ανέφερε πως κατά τις εορταστικές περιόδους τα 3 κεφάλια ανέβλυζαν νερό, κρασί και γάλα αντίστοιχα, ωστόσο θεωρείται αβέβαιο το αν είδε όντως κάτι τέτοιο ή απλώς έκανε μια αναφορά σε μια λαϊκή παράδοση, η οποία όμως αργότερα αναφέρθηκε και από τον Ισπανό Πέντρο Ταφούρ τη δεκαετία του 1430, και σύντομα έπειτα τον Γερμανό Βολφ φον Ζύλνχαρτ με μικρές παραλλαγές. Τον 19ο αιώνα ανακαλύφθηκαν από Βρετανούς αρχαιολόγους σωληνώσεις κάτω από τον τρίποδα οι οποίες φαίνεται να ενισχύουν την υπόθεση σχετικά με το συντριβάνi.

Η στήλη διασώθηκε από τις 2 αλώσεις της Κωνσταντινούπολης, το 1204 από τους σταυροφόρους της Δ´ Σταυροφορίας, και αυτή του 1453 από τους Οθωμανούς, καθώς, παρότι ο χαλκός ήταν πολύτιμο μέταλλο για λιώσιμο και εκμετάλλευση, η στήλη θεωρούνταν πως είχε μαγικές ιδιότητες. Το οθωμανικό χρονικό Χουνερνάμε, στα τέλη του 16ου αιώνα, αναφέρει πως ο πατριάρχης Γεννάδιος προειδοποίησε τον Μωάμεθ τον Πορθητή πως, αν κατέστρεφε τη στήλη, η πόλη θα γέμιζε με φίδια, ο οποίος, ωστόσο, δεν τον άκουσε και κατέστρεψε μια από τις κεφαλές της στήλης με το όπλο του. Αρκετά νωρίτερα ο Οθωμανός ιστορικός Κεμάλ Πασαζάντε ανέφερε, επίσης, τις αποτροπαϊκές ιδιότητες ως προς τα φίδια το 1512, λέγοντας πως ο Κωνσταντίνος είχε κατασκευάσει το μνημείο αυτό για αυτόν τον σκοπό. Παρόμοιες παλαιότερες αναφορές υπήρχαν και από Ρώσους και Ισπανούς ταξιδευτές και αξιωματούχους

Στα τέλη του 17ου αιώνα ξεκίνησε να παρατηρείται η απώλεια των κεφαλών, όπου υπάρχουν διάφορες διηγήσεις για το τι συνέβη. Σύμφωνα με μια από αυτές, ήταν ένας μεθυσμένος Πολωνός, μέλος διπλωματικής αποστολής, ο οποίος κατέστρεψε τα κεφάλια από το μνημείο. Ωστόσο, σύμφωνα με τα οθωμανικά χρονικά της εποχής, το μέταλλο απλώς δεν άντεξε το βάρος των κεφαλών και μετά από 2 χιλιετίες κατέρρευσε στις 20 Οκτωβρίου του 1700. Μια από τις κεφαλές ανακαλύφθηκε κατά τις εργασίες συντήρησης του ναού της Αγίας Σοφίας στα μέσα του 19ου αιώνα, κάτι που δείχνει πως οι κεφαλές είχαν μεταφερθεί μακρύτερα από την περιοχή, όπου βρισκόταν το μνημείο. Η εξέταση της κεφαλής που διασώζεται σήμερα και βρίσκεται στο αρχαιολογικό μουσείο Κωνσταντινούπολης, δείχνει στο πίσω μέρος της κεφαλής ενδείξεις χτυπημάτων από κοφτερά αντικείμενα, πιθανώς τσεκούρια.

Η στήλη σήμερα εξακολουθεί να βρίσκεται στην περιοχή του Ιπποδρόμου της Κωνσταντινούπολης, –περιοχή Ατ Μεϊντάν– η οποία αποτελεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ.

ΠΟΣΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΞΑΝ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΕΣ ΑΥΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ.