Σαν να βλέπω τις εικόνες με τις πλαστικές σημαίες, τα λεωφορεία των κομματόσκυλων και οπαδών , τους ευτυχισμένους το βράδυ μιάς Κυριακής στους καφενέδες που πάλι το κόμμα τους κέρδισε! και η δόξα δικιά τους και αυτή!
Ολοι στα μαντριά των λαοπρόβλητων αρχηγών και όλων των παρατρεχάμενων τους που εξουσιάζα χωριά και πόλεις..
Τριάντα και χρόνια αυτή η ιστορία και κάποιες στιγμές έλεγα μήπως εγώ έχω το πρόβλημα που συχαινόμουν όλο αυτό το πλαστικό πανηγύρι και την κοροιδία απο μετρίους των αφελών?
Και φώναζα εγώ κάτω το κόμμα των πολιτικών ,και ήταν παράκαιρο και προσβλητικό γιά τα ήθη τους και την "λαική" εξουσία τους.
Γραφικά έφαγα τα νιάτα μου, γραφικά βασάνισα τον εαυτό μου να διακηρύσω γιά μιά αλλη Ελλάδα, όχι με τους λαοπλάνους και συμφεροντολόγους.
Και τώρα τι? πίκρα και γλυκιά ευχαρίστηση. Πίκρα βαθιά γιά τον καημένο τον γέρο που πληρώνει τον ενθουσιασμό τους στις πλαστικές σημαίες κάποτε και πίκρα γιά όλους όσους είτε δεν ήθελαν είτε δεν καταλάβαιναν. Μιά γλυκιά ευχαρίστηση οτι όλα καταρέουν και γίνονται στάχτες. Αποδομούνται και όλοι αυτοί οι φανφαρόνοι της δύναμης και των παρεών τους είναι πλέον δειλά μηδενικά.
Το αύριο? Τι να πούμε γιά το αύριο όταν μας παραλύει το σήμερα? Ας είναι το αύριο η προσμονή ότι η αναγέννηση θα ειναι ένας εύκολος τοκετός χωρίς πολλές και χειρότερες οδύνες. Ας είναι η μέρα πιό ανθρωπινη και πιό ποιοτική.
Οι ψευτικοί ενθουσιασμοί δεν θα ξανάρθουν γιατί πεθαίνουν με τον πανικό των ρητότων της συμφοράς.
Καληνύχτα Ελλάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου