κάρτες Μετρό , ηλεκτρονικός έλεγχος και πως ο αραμπάς ζεί και βασιλεύει!!!!

Τις τελευταίες μέρες ζούμε ημέρες απείρου με την μετατροπή του συστήματος έκδοσης και ελέγχου εισητηριών στο ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ.

Χιλιάδες πολίτες και κυρίως ηλικιωμένοι περιμένουν σε ατελείωτες ουρές γιά να αποκτήσουν την περίφημη ηλεκτρονική κάρτα.

γιατί πρέπει να ζηλεύουμε το Ντουμπάι!!!

Κάθε επίσκεψη στο Ντουμπάι αν έχει ανοικτά μάτια είναι μιά ξεχωριστή εμπειρία.

Οχι από τους μεγαλοπρεπείς και εντυπωσιακούς πύργους. Ούτε από τις υποδομές τους όπως το εκπληκτικό μετρό . Ούτε από τα εμπορικά κέντρα και άλλα εντυπωσιακά που συνήθως μένουν στον νου του μέσου επισκέπτη που αποκτά μια ξεχωριστή τουριστική εμπειρία.

Είναι η δημιουργία και λειτουργία αυτού του ιδιαίτερου κράτος.  Πολύ απλά εκεί που «άγρια» φύση είναι μόνο η άμμος της ερήμου έχει δημιουργηθεί με επιτυχία ένα περιβάλλον , ναι τεχνικό , που λειτουργεί αποτελεσματικά!

Ναι το «οικοσύστημα» τους με τις συνεχείς έξυπνες κινήσεις πχ τουρισμού , τεχνητά νησιά , παγοδρομίες στον καύσωνα αλλά και υιοθέτηση κάθε νέας τεχνολογικής εξέλιξης είναι φιλικό.

 Όχι μόνο για τους ντόπιους αλλά κυρίως γιάτους ξένους που ζουν και εργάζονται με καλές συνθήκες. Παρέχεται η δυνατότητα να δημιουργούν και να προάγουν την τεχνολογία και την καινοτομία. Κάθετι το νέο είναι πηγή ζωής.

Μη μου πει κανείς ότι οι Πακιστανοί κλπ εκεί δεν περνούν καλά γιατί και αυτοί ζουν καλύτερα από την χώρα τους

Θα ήταν παράλειψη μου να μην αναφέρω ότι για την δημιουργία και ανάπτυξη αυτού του περιβάλλοντος το κυρίως μερίδιο το έχει ο Σείχης ηγέτης τους που είναι πραγματικά ικανός και εμπνευσμένος. Ας μην ξεχνάμε τι κατάσταση, τι πολιτικές και τι εξουσίες υπάρχουν στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Συμπέρασμα , ένα πείραμα πως ο άνθρωπος δημιουργεί από το μηδέν σχεδόν, ένα ιδιαίτερο περιβάλλον ζωής και εργασίας στην έρημο !

όπως μάθατε ας πάθετε αλλά εμείς τι φταίμε;

Σαν να βλέπω τις εικόνες με τις πλαστικές σημαίες, τα λεωφορεία των κομματόσκυλων και οπαδών .Τους ευτυχισμένους το βράδυ μιάς Κυριακής στους καφενέδες γιατί πάλι το κόμμα τους κέρδισε! Και η δόξα δικιά τους και αυτή ήταν!

Ολοι στα μαντριά των λαοπρόβλητων αρχηγών και όλων των παρατρεχάμενων τους που εξουσιάζαν χωριά και πόλεις..

Σαράντα και χρόνια αυτή η ιστορία και κάποιες στιγμές έλεγα μήπως εγώ έχω το πρόβλημα που συχαινόμουν όλο αυτό το πλαστικό πανηγύρι και την κοροιδία των αφελών απο του μετρίους;

Και φώναζα εγώ κάτω το κόμμα των πολιτικών ,και ήταν παράκαιρο σύνθημα και προσβλητικό γιά τα ήθη τους και την "λαική" εξουσία τους.

Γραφικά έφαγα τα νιάτα μου, γραφικά βασάνισα τον εαυτό μου να διακηρύσω γιά μιά αλλη Ελλάδα. Μιά Ελλάδα χωρίς τους λαοπλάνους και τουε συμφεροντολόγους.

Και τώρα τι; πίκρα και γλυκιά ευχαρίστηση. 

Πίκρα βαθιά γιά τον καημένο τον γέρο που πληρώνει τον τότε ενθουσιασμό τους και το προσκύνημα στις πλαστικές σημαίες.Πίκρα και γιά όλους όσους είτε δεν ήθελαν είτε δεν καταλάβαιναν. 

Μιά γλυκιά ευχαρίστηση όμως οτι όλα καταρευσαν και γίνονται στάχτες. Αποδομούνται το δήθεν της "εξουσίας" τους και όλοι αυτοί οι φανφαρόνοι της δύναμης και των παρεών τους είναι πλέον δειλά μηδενικά.

Το αύριο;  Τι να πούμε γιά το αύριο όταν μας παραλύει το σήμερα; Ας είναι το αύριο η προσμονή ότι η αναγέννηση θα ειναι ένας εύκολος τοκετός χωρίς πολλές και χειρότερες οδύνες. 

Ας είναι η μέρα πιό ανθρωπινη και πιό ποιοτική.

Οι ψευτικοί ενθουσιασμοί δεν θα ξανάρθουν γιατί πεθαίνουν με τον πανικό των ρητότων της συμφοράς.

Καληνύχτα Ελλάδα!