Σαν να βλέπω τις εικόνες με τις πλαστικές σημαίες, τα λεωφορεία των κομματόσκυλων και οπαδών .Τους ευτυχισμένους το βράδυ μιάς Κυριακής στους καφενέδες γιατί πάλι το κόμμα τους κέρδισε! Και η δόξα δικιά τους και αυτή ήταν!
Ολοι στα μαντριά των λαοπρόβλητων αρχηγών και όλων των παρατρεχάμενων τους που εξουσιάζαν χωριά και πόλεις..
Σαράντα και χρόνια αυτή η ιστορία και κάποιες στιγμές έλεγα μήπως εγώ έχω το πρόβλημα που συχαινόμουν όλο αυτό το πλαστικό πανηγύρι και την κοροιδία των αφελών απο του μετρίους;
Και φώναζα εγώ κάτω το κόμμα των πολιτικών ,και ήταν παράκαιρο σύνθημα και προσβλητικό γιά τα ήθη τους και την "λαική" εξουσία τους.
Γραφικά έφαγα τα νιάτα μου, γραφικά βασάνισα τον εαυτό μου να διακηρύσω γιά μιά αλλη Ελλάδα. Μιά Ελλάδα χωρίς τους λαοπλάνους και τουε συμφεροντολόγους.
Και τώρα τι; πίκρα και γλυκιά ευχαρίστηση.
Πίκρα βαθιά γιά τον καημένο τον γέρο που πληρώνει τον τότε ενθουσιασμό τους και το προσκύνημα στις πλαστικές σημαίες.Πίκρα και γιά όλους όσους είτε δεν ήθελαν είτε δεν καταλάβαιναν.
Μιά γλυκιά ευχαρίστηση όμως οτι όλα καταρευσαν και γίνονται στάχτες. Αποδομούνται το δήθεν της "εξουσίας" τους και όλοι αυτοί οι φανφαρόνοι της δύναμης και των παρεών τους είναι πλέον δειλά μηδενικά.
Το αύριο; Τι να πούμε γιά το αύριο όταν μας παραλύει το σήμερα; Ας είναι το αύριο η προσμονή ότι η αναγέννηση θα ειναι ένας εύκολος τοκετός χωρίς πολλές και χειρότερες οδύνες.
Ας είναι η μέρα πιό ανθρωπινη και πιό ποιοτική.
Οι ψευτικοί ενθουσιασμοί δεν θα ξανάρθουν γιατί πεθαίνουν με τον πανικό των ρητότων της συμφοράς.
Καληνύχτα Ελλάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου